یکی از روشهایی که توسط محققین برای حذف نمک از آب دریا پیشنهاد شده است، استفاده از نانولولههای کربنی است که نسبت به روشهای دیگر ارزانتر و در مصرف انرژی بهینهتر میباشد. توانایی نانولولههای کربنی در فیلتر کردن سدیم و عبور دادن آب به عوامل مختلفی نظیر قطر و بار الکتریکی اتمها بستگی دارد.
محققینی از نبراسکا، برای بررسی و توضیح بهتر اثر این عوامل از شبیهسازیهای کامپیوتری استفاده کردند. شیمیدانها متوجه شدند که افزایش همزمان بار مثبت اتمهای کربن و بار منفی اتمهای هیدروژن میتواند میزان حذف سدیم از آب دریا را افزایش دهد. این گروه از شیمیدانها همچنین بهترین قطر را برای حذف سدیم و عبور آب شیرین از نانولولهها شناسایی کردند.
با تفسیر نتایج آزمایشهای صورت گرفته بر نانولولههای کربنی و انجام بررسیهای بیشتر در این حوزه، میتوان بهزودی از نانولولههای کربنی بهعنوان بهترین فیلتر برای تقطیر و تصفیه آبهای شور و پسابها استفاده و بخش بزرگی از بحران کمبود آب شیرین را برطرف نمود.